Winterpret

Zoals ik in het verhaal over Halloween schreef, is na het kerstgebeuren weer een nieuw thema aan de beurt. Winter

Het is een gegeven, maar daar haal ik ook mijn creativiteit uit.

Een wintertafereel met ijspret. Hoe ga ik dat aanpakken? Wat heb ik nog in voorraad en wat kan ik ermee.

Het begint met wat plankjes voor de kijkkast en een paar boompjes gekocht in de kerstuitverkoop en een spiegel, die ik nog had uit mijn workshoptijd.

Ik had ooit het idee om iets te doen met oude ambachten, maar dat is nooit wat geworden. Wel had ik daar nog spullen van staan, zoals een poffertjeskraam

en een vissermannetje, die zijn knopenbord probeert te verkopen

De poffertjeskraam is te groot voor in het kijkkastje en de visserman moet een bakker worden. Een bakker, ja, want inmiddels heb ik op Marktplaats een oud, smal grachtenhuisje gekocht en dat gaat een bakkerij en tearoom worden, Dus een bakker heb ik zo wie zo nodig.
Een geruit lapje stof, voor de broek en sjaaltje gekocht en een lapje witte stof had ik nog wel. Van Irma, een knutselvriendin geleerd, hoe je van plastic broodsluitingen knoopjes kan maken.

De poffertjekraam werd gesloopt, de bakker was hier nog visserman, het kastjes werd geschilderd in wit en blauw, de bomen geplaatst, de spiegel bewerkt met matte zilververf en zie het wordt al wat.

Bij de Action had ik voor zeer weinig kerstversiering gekocht. Popjes in warme kleding met mutsen op, maar wel de goede maat. De bodem is bedekt met papiermachee, wit geschilderd en bestrooid met nepsneeuw.
Het zal uiteindelijk zo worden, dat iedereen bezig is, meisje 1 heeft haar schaatsen ondergebonden en meisje 2 zit op een eigengemaakte slee, meisje staat bij de poffertjes te eten, want later zal je zien, dat zij de baanveegster is.

Verder met fantaseren, wat gebeurt er nog meer met winterpret, sneeuwpoppen maken van balletjes piepschuim, insmeren met lijm, sneeuw erover, dasje om en een neus van fimo.

Op de voorgrond zie je 2 meisjes samen nog een sneeuwpop maken, de sneeuwschuiver is ook klaar, het meisje op de slee heeft nog een kop warme chocolademelk gekregen en tot slot is de boom aan rechterkant helemaal een vogelboom geworden met vetbolletjes en pindaslinger.

Vogeltejs maken van fimo valt niet mee. De roodborstjes en merels zijn redelijk geworden, maar om koolmeesjes te maken moet je van goede huize komen om de juiste kleuren en tekening van de kopjes te maken.

Het is wel heel leuk werk en zeker de moeite waard om mij daar beter in te bekwamen.

Dit is winterpret en ik hoop dat de bezoekers van de dagbehandeling er weer met plezier naar kunnen kijken.

Halloween, oktober 2011

Het heeft een tijdje geduurd, voordat ik kwam met een nieuwe blog of wel project. Dat houdt niet in dat ik niets gemaakt heb.
Voldoende "gefreubeld", maar niet zichtbaar gemaakt.
Zoals jullie misschien nog niet weten, werk ik inmiddels alweer 1 jaar als flexmedewerker  op de afd. Dagbehandeling Somathiek in Mariaoord te Vinkeveen.
Er wordt daar gewerkt met de seizoenen. Is het lente, is het thema voorjaar, lammetjes, bloembollen en de eerste wandelingen buiten in de lentezon. Enz.
Gerry, een van de vrijwillige medewerkster, haar dochter was voor een jaar studie naar Amerika vertrokken en zij vertelde over Halloween.
Dat inspireerde mij om iets voor de bezoekers  van de dagbehandeling te maken, wat hiermee te maken had.
Het ging over pompoenen, heksen enz.
Om een echte pompoen te gebruiken was geen optie, dus moest ik iets maken...maar waarvan.
Ik had nog nooit iets gemaakt van papiermachee.  

Dus aan de slag met behangplak, krantensnippers en een kleine Skippybal, gekocht bij mijn hofleverancier.
Het zag er niet uit en heeft een volle week in een kleine ruimte (toilet) gestaan, de verwarming aan en afwachten.
Uiteidelijk voelde het redelijk aan en toen geprobeerd de Skippybal eruit te halen. Spannend!!!!!

Maar volgens Rob zou het niet lukken, maar het geluk was met mij en mijn experiment kwam er redelijk uit te voorschijn. Een beetje oranje verf en de pompoen was geboren.
Bij Halloween hoort een heks, maar ja, ik had wel popjes, maar geen heksen. Wel een zoet popje.....

maar met een beetje fantasie, zwart stofje, oranje veertjes en kraaltjes, helaas nog en lieve heks, het volgende resultaat

en mijn "boze" heks was geboren

de binnenzijde van de pompoen

de grondplaat

voorbereidingen

Zoals jullie van mij inmiddels weten, dat ik altijd graag met natuurlijke materialen werk, ook hier om de pompoen te zetten in de natuur.

Inmiddels had ik al bedacht wat ik als verlichting wilde maken, het moest een low-budget project worden, dus.... nep-waxinelichtjes, bekleed met oranje blaadjes, een vogelverschrikker, gemaakt tijdens een avond knutselen en veel kletsen met mijn vriendinnen. Een nep-poes, die stuk was, maar weer gerepareerd, spiegel van de Chinees in Spanje, tafeltje van plaatje hout en pootjes eronder.

Een houtvuurtje met een heksenketel, pompoenen, flesjes met "heksendranjkes en oranje kaarsen. Mooie bloemstukjes.

Een kistje met pompoenen, een pick-nickmandje met Halloween servies.

Later heb ik op een beurs nog een mooi stofje gevonden voor op de tafel met spinraggen, een pompoentheepot enz.

Kortom mijn project was geslaagd. De bezoekers van de dagbehandeling Somathiek hebben ervan genoten.

De Herenkamer.

Zoals eerder beschreven had ik in de zomer van 2009 min of meer "huisarrest", omdat Rob een nieuwe heup had gekregen.
Tijdens een bezoek van vrienden van ons, Dick en Etta, kwam mijn hobby ter sprake. Zij begrepen niets van mijn gepriegel en Dick zei voor de grap....een herenkamer, maar dan ook een bordeel!!
Het werd natuurlijk best hilarisch, maar ondertussen gebeurde er in mijn hoofd van alles en nog wat.
Ik probeerde mij een voorstelling te maken van een bordeel.
Terwijl ik eraan begon te werken, kwam de fysiotherapeut Rick aan huis, 3x per week en ook hij heeft de bouw en voortgang meebeleefd.
Om de foto's groter te zien, klik op de foto en om het ongedaan te maken links boven op de terug toets.

Hier zit de keurige Francois in de herenkamer. Een jachttafereel als wandschildering. Indirecte verlichting, een biljart, koele champagne, zachte suede fauteuils. nog meer verrukelijke drankjes, een jachttrofee, kruidhoorn en geweren. Zijn vriend Pierre, met wie zo even nog een biljartje heeft gelegd, is vertrokken naar de kamer hiernaast.

Madame Zuzu is er helemaal klaar voor en Pierre is nog wat terughoudend. Ook hier indirecte verlichting, een fraaie wandschildering van Rubens. Veel rood velours, zachte kussens, zwoele parfums, zwart kant, koele champagne en kaarsverlichting.

Pierre zit er nog wat houterig bij en Madame Zuzu is nog redelijk gekleed. Mijn goede vriendin Christel opperde, bindt haar vast aan de spijlen van het bed en hang een zweep aan de muur,  maar dit ging mij te ver, temeer omdat Dick en Etta kleinkinderen hebben.

Echter,

als Madame Zuzu haar been blootmaakt, schrikt de keurige Pierre toch wel enigszins.

Nogmaals een detail  van het schilderij.

En Francois maar wachten, hij heeft wel wat rode wangen....van opwinding, wie weet wordt zijn wachten wel rijkelijk beloont.

Maar voorlopig  kwam er een olifant met lange snuit en toen ging het licht uit.

Vrouwe Hubertina

Ongeveer 25 jaar geleden kochten Rob en ik een ouwe schuit uit 1898. Een wrak, maar Rob was op slag verliefd. Wij hebben het wrak op een scheepswerf op het Prinseneiland in Amsterdam  laten trekken en zijn aan de slag gegaan. Deze foto's zal jullie besparen. Wie echt geintersseerd is, kan altijd bij ons terecht. Wij noemden haar de Vrouwe Hubertina, uit eerbied voor mijn grootmoeder, die eveneens geboren was in 1898. Het was een Zuid-Hollandse boltjalk, gebouwd door de Wed. Boot te Woubrugge.
Na veel laswerk, hard en gedisciplineerd werken, konden wij 2 jaar later op de boot gaan wonen.
Wij hebben  vele jaren gelukkig gewoond op de Vrouwe Hubertina en eveneens ook veel mooie vakantie's met vrienden of met elkaar gehad.
Omdat onze woonsituatie veranderde, hebben wij "onze Vrouwe" verkocht met tranen in de ogen.

Om de foto groter te zien, klik 2x op de foto en om dit ongedaan te maken, klik op de terugtoets, links boven.

De Vrouwe Hubertina

De kajuit, wij woonden al niet meer op het schip, vandaar dat het wat kaal is.

Het kombuis, hier zijn vele lekkere maaltijden uit te voorschijn gekomen. Grootte 2x2 mtr.

Om het afscheid van ons schip te verzachten,  heb ik de kajuit zo goed als natuurgetrouw op schaal nagemaakt.

Het kombuis, een mini-aanrecht, een koelkast, een gewoon gasstel, veel blauw servies, koperen pannen, op de bar Joris, onze goudvis. Rechtsvoor de kaartentafel en de scheepsbel. Officieel hing deze buiten. Een cadeau van Tante Lida, gegraveerd met de naam van de boot en haar geboortejaar. De trap leidde naar het achterdek.

Ook wij hadden op deze plek onze brandblusser staan. In deze 1:12 versie hangt er een bord met als tekst : Na gedane arbeid, is het goed rusten.

In de 1:1 situatie hingen er Wilhelmina herinneringsborden.

Het hoekje met de scheepskachel. Delfstblauwe tegeltjes, veel koper en blauwe vazen. Het schilderij schetst een tafereel uit onze Amsterdamse periode. De kastjes onder het gangboord met boeken, curiosa en drankjes.

Hier met de leren stoelen en de altijd rijkvoorziene tafel met hapjes en drankjes. De krant, het Vinkeveense Ronde suffertje.

De ramen met de kleine kralenrand.



De scheepskist hoorde niet in het schip, maar ik vond hem zo mooi dat ik hem van Francine heb gekocht.

Zo hebben wij naast mooie herinneringen en vele foto's ook een mini-aandenken aan de Vrouwe Hubertina, die overigens in goede handen is gekomen.

Geboren Samuel Jay.

Juni 2010, Manja kwam een weekend logeren, het was prachtig weer en zij had groot nieuws.
Zij werd grootmoeder.
Arjan en Lucy waren in blijde verwachting.
's Avonds scheen de volle maan.

Het leek Manja en mij leuk om een baby kamertje te maken. In het begin ben je nog voorzichtig met kopen met allerlei spulletjes, maar in het geheim had zij een box en hobbelpaardje gekocht. Om de foto groter te zien, klik je op de foto en op de terugtoets links boven om het ongedaan te krijgen.

Hier is het kamertje nog leeg, wel verzamelde ik van alles en nog wat. O.a. dit schilderijtje, geborduurd door Manja, tijdens een knutseldagje.

Een plankje met een luiertaart en diverse kleine popjes. Het middelste popje is slechts 1 1/2 cm groot, gemaakt van houten kralen.

De wieg. Lucy is heel creatief en ontwerpt prachtige dingen. Geen gewone wieg, maar een schommelwiegje, eerst had ik een wiegje gemaakt in het wit met een hemeltje van wit kant. Toen zag ik de wieg in het echt en bestond uit beige stof. Dus een wieg in het beige gemaakt.

Niet een dekbedje, maar een dekentje van stoere dikke wol. Jasperina heeft de 1:1 deken gebreid, dus ik 1:12 in dezelfde kleuren.

Manja had uit Jordanie diverse borduurwerkjes gekregen, waaronder dit kussentje. Het was een sleutelhanger, maar in de schommelstoel doet het prima dienst.

De box, welke Manja gekocht heeft, de knoppen een likje verf en baby-gym, een cadeautje van mijn knutselvriendin Irene.

Rob heeft de commode gespoten en de knopjes erop gezet, Manja heeft het kussen voorzien van andere stof. De laden zijn voorzien van luiers en Zwitselspulletjes.

Omdat Lucy niet in Nederland geboren en getogen is, wist zij niet wie Jip en Janneke waren. Dus een voorleesboekje (1:1) gekocht en prentjes aan de muur. 



 

Er moest een vachtje op de grond komen, zelf heb ik een klein wit vachtje, maar dat was te iel en niet stoer genoeg. Hier zie je ook het hobbelpaardje.

Een baby mocht niet ontbreken, wat een gefriemel om zo'n popje aan te kleden. Ik vond het eigenlijk te koud, dus heb ik maar een warme flanellen omslagdoek voor hem gemaakt.

Er zijn intussen al een aantal volle manen voorbij gegaan, ik heb niet aldoor eraan gewerkt, er was tijd genoeg.

Zoals je ziet staat er nogal wat spullen op de grond, er moest nog een kast komen. Ik kon er geen naar mijn zin vinden, dus toen maar de zaag gepakt en ben wat gaan proberen.

Hier staat de kast in de grondverf, Wij kregen de kast eerst niet goed geschilderd, maar na lang schuren en weer proberen is het uiteindelijk gelukt.

Hierbij het eindresultaat, de kleertjes in de kast, schoentjes in de doos, het 10 dagenmandje links onder in de kast. In de wieg ligt hun ondeugende kater Eddy en Moppie kijkt om een hoekje bij de box en dan.......

 uiteindelijk is het zover, 14 februari 2011 om 3.51 uur is geboren

SAMUEL JAY

Moeder en kind maken het goed.



Het was een leuk project om  te maken. Rob en Manja hebben er ook aan meegewerkt en ik heb diverse cadeautjes van mijn knutselvriendinnen gekregen, met mijn dank daarvoor.





Er was eens .....een kerstman.

Diep in de bossen hier ver vandaan woonde eens een kerstman.
Hij had een heel leuk huisje, dat hij tijdens de zomermaanden helemaal had opgeknapt, maar nog niet ingericht.
En om niet meer alleen te willen zijn, ging hij op zoek ging naar een kerstvrouw. Wonder boven wonder vond hij een wel heel mooie vrouw.
Zij was wel wat jong. Maar......zij vonden elkaar erg aardig en wilden graag samen zijn.
De zomer was warm en lang, daardoor had zij alle tijd om het huis van meubels te voorzien, terwijl de kerstman in zijn werkplaats bezig was speelgoed voor de kinderen te maken.
De dagen werden korter en de eerst sneeuw kondigde zich aan. Ja, het zou voor de kerstvrouw wel anders worden. Zij merkte wel, dat haar kleren wat strakker gingen zitten en ja, zo gaat dat als 2 mensen van elkaar houden.
Zij kregen samen een tweeling. En daarmee was de kerstman heel blij.
Als het weer Kertstmis zou worden en hij wat langer van huis was, zou zijn lief niet zo alleen in het huisje in de bossen zijn.

Om de foto groter te zien, ga op de foto staan, 2x klikken en om ongedaan te maken, links boven op de terugtoets.

Het huisje werd wit geschilderd, het houtwerk gebeitst, de luiken voorzien van rode hartjes. Zoals je ziet werd ook de eerste kerstversiering gemaakt. De stoep is scheef, het is gemaakt van wrakhout, dat de kerstman had gevonden tijdens een strandwandeling.

Hier zie je de zijkant, in het houthok zit de stekkerkast verstopt, het was een heel werk om de stammetjes zo op te stapelen.



 Hier is de andere kant. De kerstman komt thuis met rendier en slee.

Hier zie je de kerstman en zijn vrouw. Hij is wel heel blij met zijn blonde schoonheid, die hem ook nog eens twee lieve kindjes schonk.

Er is in huis veel hout gebruikt, m.n. berkenhout, omdat dit in de bossen voorradig is.

Je kon in dit huis niet veel schroeven, het is dun materiaal. De trap zat op de plaats waar nu de keuken staat, ik heb de trap in tweeen gezaagd, zodat er meer ruimte kwam. De leuning in van takken. Achterin zie je een dikke stok, waarachter ik zoveel mogelijk draden weggewerkt heb. De krans van natuurlijke materialen. De versiering van de kerstboom zijn rode strikken en rode appels. De traditie gaat dat vroeger de bomen op deze manier versierd werden, het was als teken van welkom aan je gasten. Ook de roodborstjes en de muis worden niet vergeten.

Aan de andere kant van de kamer een open haard. De balken zijn ook van wrakhout. De theetafel, van berkenhout, voorzien van lekkers, onder de theemuts een heerlijke pot warme thee. Het servies is een gewoon wit servies dat ik geprobeerd heb te schilderen. In het ikoon boven de theetafel een kerststalletje.
Er is zeer eenvoudige versiering. Groen met hier en daar een rode strik of rode appel. Het lampje op de tafel heeft een kap, van een gedroogde lampion.

Hier kan je het  nog beter zien. De poes speelt voor de open haard, op de grond lekkere zitkussens.

Dit is de slaapkamer, aan het voeteneinde staat de wieg van de tweeling. De stoeltjes zijn van de grootouders van de kerstman geweest, dus heel oud. De bruidskist van de kerstvrouw op de voorgrond.

Volgende zomer zal de kerstman een uitbouw aan het huis maken om  te zorgen dat de kindjes een echt kamertje krijgen.

Een kijkje in de badkamer, een houten bad, waskom en kan.

Voor het raam een kaars en natuurlijk lekkere dikke handdoeken.

Het is een heerlijk huisje om in te wonen en de kerstman en zijn vrouw.....

zij leefden nog lang en gelukkig.

VROLIJK KERSTFEEST EN EEN GELUKKG NIEUWJAAR.